سبک فراشناختی با آنچه در درمان شناختی - رفتاری، شناسایی و چالش با افکار منفی خوانده می شود، یکسان نیست.
در درمان شناختی - رفتاری، درمانگر باور بیمار را از نظر میزان درستی یک فکر به چالش میکشد، ولی این چالش ممکن است به تغییر شیوه تجربه کردن فکر منجر نشود.
تجربه کردن به سبک فراشناختی مستلزم تلاش برای تغییر و تجربه این سبک است.
سبک تجربهی فراشناختی شامل مهارت در شناسایی و توصیف تجربه های درونی به شیوه ای متفاوت، صرف نظر از درستی آن فکر است.
این مهارتی است که در اثر تمرین به دست می آید. با نزدیک شدن به سبک فراشناختی و تجربه آن، سازوکارها و فرایندهای فراشناختی ضروری برای حمایت از این نوع پردازش تقویت شده و رشد می کنند.
به بیان دیگر، با تجربه کردن سبک فراشناختی، فرد شروع به شکل دادن و تقویت برنامه فراشناختی نهفته (یعنی دانش رویه ای، مربوط به طرز عمل) می نماید که او را قادر به انجام این فعالیت می سازد.