وقتی انسان بخواهد برای رهایی ازناراحتی و عذاب وجدان، احساسات، افکار، آرزوها، تمایلات و اعمال نادرست خود را به دیگران نسبت دهد، به این مکانیسم روی می آورد.
فرافکنی عبارت است از نسبت دادن برداشتها و معنی ها به دیگران، و جایگزین کردن " شما" به جای " من " و از این رهگذر ضرب المثلی که فرافکنی را نشان میدهد چنین است: کافر همه را به کیش خود پندارد.
ممکن است فرد خصوصیتی منفی را که دارد و ازآن ناراضی می باشد، یعنی دوست ندارد که آنگونه باشد، آن ویژگی خود را برعکس جلوه دهد.
مثلاً انسان دروغگو ادعا می کند که بسیار انسان راستگویی است.
این مکانیسم به طور غیرارادی می تواند در مورد همه ی ویژگیهای منفی افراد به کار برود.
اثر مثبت این مکانیسم، این است که باعث می شود فرد در ابتدا ویژگی منفی خودرا پنهان کرده و درراه اصلاح وتغییر خود قدم بردارد اما اگر به طور افراطی به کاربرود و فرد، همیشه صفات منفی خود را به دیگران نسبت دهد، این کار باعث می شود که صفات منفی اش روزبه روز تشدید گردند.
در این مکانیسم ، فرد دو عمل عمده انجام می دهد:
نخست، دیگران را مسؤول اشتباهات و اعمال بد خود میداند و آنها را سرزنش می کند.
دوم، نیازها، افکار و تمایلات نامقبول خود را با نسبت دادن به دیگران از خود دور کرده و از اضطرابش کاسته می شود.