بزرگسالان باید: معتقد باشند که در اطراف آنها کودکان باهوش و بااستعدادی وجود دارد. حواسشان به کودکانی باشد که توانایی های ویژهای از خود بروز می دهند. کودکان را در زمینه یادگیریشان به چالش بکشند. آمادهی شگفتی و تعجب باشند. آموزش دهندگان کودکان خردسال باید نسبت به این احتمال باشند که ممکن است یادگیرندگان باهوش و بااستعداد برچسبهای دیگری را نیز دریافت کنند. این چیزی است که دیان مونتگومری (۲۰۰۳) آن را دوگانه خاص می نامد؛ به عبارت دیگر، ممکن است کودکی دچار اختلال اختلال بیش فعالی -کم توجهی تشخیص داده شود؛ اما اگر فرصتهایی برابر و مناسب به همین کودک داده شود، برچسب «باهوش و بااستعداد» را دریافت کند. برخی دوگانه خاصی های رایج عبارتند : " مبتلا به اختلال اوتیستیک و باهوش و بااستعداد
• مبتلا به اختلال آسپرگر و باهوش و بااستعداد " مبتلا به مشکلات اجتماعی، عاطفی و رفتاری و باهوش و بااستعداد
* مبتلا به اختلال بیش فعالی -کمتوجهی و باهوش و بااستعداد
* مبتلا به اختلال خواندن و باهوش و بااستعداد
* مبتلا به اختلال کنش پریشی و باهوش و بااستعداد
* توانایی تکلم به زبان انگلیسی به عنوان زبان اضافی و باهوش و با استعداد یکی از چالشهای موجود برای آموزش دهندگان این است که آنان لیبل ها و اتیکت های گذشته را دیده و درک میکنند؛ که در پس این اتیکت ها کودکانی با توانایی های یکتا حضور دارند.
ارایه فرصتهای چالش برانگیز یادگیری این کودکان را قادر به حضور و ظهور از پس این لیبل ها کرده و با کمک و حمایت می توان به آنها نشان داد که می توانند چیزهای مورد علاقه خود را بدست آورند.
موضوع پیشنهادی تحقیق روانشناسی :
| مقایسه پردازش اطلاعات اجتماعی در دانش آموزان باهوش، دارای اختلال یادگیری و دانش آموزان سالم |