گاهی وقت ها احساس می کنیم آن قدر میان کشمکش های روانی خود سردرگم و گیج شده ایم، که نه توان درست فکر کردن، نه حوصله ادامه زندگی بر این منوال را داریم .
تعارضات و دل نگرانی های طولانی ، نه تنها فایده ای ندارد، بلکه جسم ما را نیز خسته و بیمار می گرداند.
وقتی انسان نمی تواند تعارضات روانی خود را به طور مستقیم رفع کند ، بهتر است متوسل به روشهای غیر مستقیم شود ؛ تا بتواند موجودیت خود را حفظ نماید.
روان شناسان به این روشهای غیر مستقیم، "مکانیسم های دفاعی " می گویند.
ارزنده ترین امتیاز این روش ها این است که به کمک آنها، ضمیر نااگاه انسان، حرمت ضمیر آگاه را حفظ می کند و مانع از این می شود که انسان ، احساس ناچیزی و حقارت کند.
اساسا مکانیسمهای دفاعی (defen Senne ChaniSIllS) شیوههایی هستند که افراد به طور ناخودآگاه در برابر رویدادهای اضطراب آور به کار می برند، تا از خود در برابر آسیبهای روانی و از دست دادن عزت نفس (Self eSteeIIl)، محافظت کنند.
در واقع، کاربرد مکانیسمهای دفاعی نشان از نوعی شیوه سازگاری است که افراد برای جلوگیری از تنزل عزت نفس و مقابله با افزایش اضطراب به آنها متوسل می شوند.