شواهد اندکی وجود دارد که به صورت هماهنگ نشان دهد مبتلایان به SAD در مهارتهای اجتماعی خود نقص دارند (برای مثال، استراوینسکی و آمادو، ۳۳۹ | ۲۰۰۱).
در عوض، به نظر می رسد ادبیات پژوهشی در این زمینه نشان میدهد که مبتلایان به SAD مهارتهای اجتماعی خود را برای رسیدن به اهداف اجتماعی خود و نائل شدن به معیارهای اجتماعی ادراک شده ناکافی و ناقص ادراک میکنند.
ادراک یک فرد از مهارتهای اجتماعی جنبه ای از ادراک از خویشتن فرد است و بنابراین در حین درمان با همان تدابیری که دیگر جنبه های تحریف شده ی ادراک از خویشتن را هدف قرار میدهد (یعنی از طریق بازخورد ویدئویی، بازخورد شنیداری، بازخورد آیینه ایف و بازخورد گروهی)، ادراک مهارتهای اجتماعی نیز اصلاح میشود.