۱. پژوهشگر اجازه میدهد که با دو گروه تجربی و کنترل برخوردهای متفاوتی صورت گیرد. این امر موجب بروز خطا، در یافته ها می شود:
۲. بررسی را به مواردی معدود محدود می کند و موجب خطاهای بزرگ نمونه گیری و تحصیل نتایج فاقد معنا می شود؛
۳. از تقسیم گروه اصلی به گروههای فرعی در شرایطی غفلت می کند که تجزیه و تحلیل گروه های فرعی می تواند اطلاعات ارزندهای حاصل آورد؛
۴. همتا سازی گروه های آزمایش و کنترل را برحسب متغیرهایی انجام میدهد که فاقد همبستگی لازم با متغیر وابسته است؛
۵. فقط برحسب چند متغیر محدود، همتاسازی می کند، در نتیجه بسیاری از نمونه هایی را که نمی تواند برای آنها همتاسازی کند، از دست می دهد؛
۶. طرح موازنه ای را در مورد مسائل و موضوعاتی به کار میبرد که اعمال هر عامل تجربی بر اجرای عامل تجربی بعدی اثر می گذارد.