بخشی از مشکل پژوهش در نظام آموزش عالی به جای «مسئله یابی»، «مسئله سازی» است.
افزایش دوره های تحصیلات تکمیلی و تعداد دانشجویانی که در این گونه دوره ها و کلاسها حضور مییابند از سویی، کاهش مدرسان واستادان با تجربه از سوی دیگر، گرایش به مسئله سازی به جای مسئله یابی را بیش از پیش افزایش داده است.
راه حل این مشکل از سویی تلاش فردی پژوهشگر، تفکر و نگاه انتقادی، درک صحیح مسئله، شناخت صحیح روش های علمی پژوهشی و روش های سازماندهی و بیان یافته ها و از سوی دیگر، وجود روند صحیح تصویب و اجرای طرح های پژوهشی، ارزیابی می شود.
آنچه در بطن پژوهش است، انتخاب مسئله است. برای انتخاب مسئله باید «چشم مسئله یاب» داشت.
برخوردار بودن از چشم ناظر به مسئله و مسئله یاب، لازمه اش داشتن ویژگیهایی چون ذهن پیچیده اندیش، دقیق و اطلاع از تئوریها و مدل ها است.
بعلاوه نیازمند دانش و بهتر و دانایی لازم، ممارست و تمرین، پرهیز از سطحی نگری، برخورداری از آموزشی، نزدیکی لازم به مسئله و مواجه غیر منطقی با امور است .