تثبیت (fixation) مرکز اصلی ارتباط مادر و کودک دهان است که کودک از این طریق احساس لذت می کند.
مرحله دهانی ، که مربوط به سال اول زندگی کودک می شود، زمانی روی می دهد که مادر به کودک شیر می دهد.
در دوره شیر خوارگی مرکز لذت در دهان قرار دارد. در این دوره کودک از فعالیتهای دهانی (مانند مکیدن، بردن اشیاء به سمت دهان) لذت می برد.
کودک علاوه بر این که از فعالیتهای دهانی لذت می برد، از فعالیتهایی چون در آغوش گرفتن محبت و گرمی مادر را احساس کردن نیز لذت می برد.
گر در مرحله دهانی کودک بیش از اندازه لذت برده باشدو بیش از اندازه از جانب والدین نوازش شده باشد، در این مرحله تثبیت می شوند. تثبیت، یعنی گرایش به ماندن در موقعیتی خوشایند و راحت.
در مکانیزم تثبیت، رشد شخص در یک مرحله ابتدایی متوقف می شود.
منظور از تثبیت این است که اگر انرژی فرد در هر مرحله ای باقی بماند، باعث می شود که، اولا رشد شخصیت فرد متوقف گردد، ثانیا رفتارهای فرد در بزرگسالی نیز مطابق با رفتارهای همان دوره خواهد بود که در آن تثبیت شده است، یعنی مثلا فرد به جای اینکه رفتارهایی را نشان دهد که نشان دهنده یک فرد بزرگسال است، رفتارهایی را نشان میدهد که نشان دهنده رفتار یک کودک خردسال می باشد زیرا مرحله بعد بیش از اندازه پر اضطراب است.