طفل با شرکت در بازیهای گوناگون بیش از پیش ذوق و سلیقه خویش را دریافته و به ماهیت وجود خود پی می برد و متوجه می شود که از چه نوع کار و بازی بیشتر خوشش می آید و چه نوع مناسبات و معاشرت را بیشتر می پسندد. کودکان هم مانند اشخاص بزرگ از طریق کار کردم با دیگران و شرکت در بازیهای دسته جمعی به بسیاری از نقاط ضعف و قابلیت و توانائی علائق و هدفها و همچنین آنچه مورد پسند یا نفرت آنهاست پی می برند، بازی برای کودک بہترین وسیلہی بیان احساسات قلبی است .
بچه در ضمن بازی فرصت آن را پیدا می کند که احساسات و عوامل ناراحت کنندهای را که روی هم انباشته شده از قبیل: احساس هیجان، محرومیت، عدم اطمینان، ترسی، بهت، پریشانی، بی نظمی، اغتشاش و... را از دل بیرون بریزد و بدست فراموشی بسپارد. ریاحی (۱۳۸۰) موراد زیر را برای فواید بازیها بر شمرده است: ۱- بازی موجب رشد جسمی کودک است. عضلات را نیرومند و استخوان ها را محکم می کند. ۲- بازی باعث مهارت در حواس لامسه و بینایی کودک می شود. ۳- بازی حس کنجکاوی کودک را بر میانگیزاند و قدرت ابتکار او را به حرکت وامی دارد. ۴- بازی کودک را در برابر مشکلات مقاوم می کند و به او اعتماد به نفس میبخشد. ۵- بازی موجب تعدیل تمایلات عاطفی کودک می گردد. ۶- بازی به کودک می آموزد که برای رسیدن به هدف چگونه نقشه بکشد به چه صورت طراحی کند و چگونه از عهده حل مشکل برآید.
موضوع پیشنهادی تحقیق روانشناسی :
| بررسی اثربخشی بازی درمانی بر هوش هیجانی کودکان |