که در ابتدا توسط استیو دی شزر و اینز و کیم برگان در مرکز درمان مختصر خانواده در ویسکانسون میلواکی طی مهروموم های آغازین دههٔ ۱۹۸۰ بنیان نهاده شد و رویکردی به مشاوره و روان درمانگری است که بر نیروهای درمان جو تأکید کرده و بر راه حل متمرکز است.
می توان اصول هدایت کنندهٔ درمان راه حل مدار را در یک نظریهٔ سه بخشی خلاصه کرد: اول، مشکل چیست؟ دوم، اگر کاری مؤثر است، آن را بیشتر انجام بده و سوم، اگر مؤثر نیست، آن را متوقف کن و کار متفاوتی انجام بده. در اصل بخش اول و سوم از درمان راهبردی کوتاه مدت گرفته شده، درحالی که اصل دوم ناشی از درمان راه حل مدار است. (عبارت «در اصل» باید مورد تأکید قرار گیرد، زیرا درمان راهبردی، اغلب آنچه را مؤثر است را هدف قرار می دهد، در حالی که درمان راه حل مدار «آنچه مؤثر نیست» را هدف قرار میدهد) تفاوت در محل تمرکز هر مدل است.
درمان مختصر متمرکز بر راه حل مدلی بسیار خوب برای گروه های مدرسه، بسیاری از گروه های مشاوره، رشد و گروههای درمان است، چراکه بر روی راه حلها و |متکاف s مقالات بی شماری دربارهٔ به کارگیری أصول متمرکز بر راه حل جمعیت های مشخص نگاشته شده s کنار آمدن های مثبت تأکید میورزد. کتابها (۱۹۹۸) کتابی مفصلی و پر جزئیات دربارهٔ نحوهٔ به کار بستن اصول متمرکز بر راهحل برای گروهها نوشته است.
او برخی از اصول را که رهبران گروه می توانند در محل تمرکز از اعتراضات به مشکل، تشریح نیرو توان کنار آمدن اعضا، اجتناب از گرایش به تمرکز بر بینش و تغییر تمایل به سمت تمرکز بر مشکل، تمرکز بر رفتار مثبت کنار آمدن، نگریستن به مردم همچون اشخاصی که در مورد زندگی خودشان شکایاتی دارند و نه همچون اشخاصی که در مشکلات غرق شدهاند، کمک به اعضا برای یافتن سادهترین راه حل ها و ترغیب اعضای گروه در نزدیک شدن راحت و تدریجی به راه حلها. رهبران گروه متمرکز بر راه حل، توجه زیادی به جو گروه می نمایند و اطمینان می یابند که با پیروی از اصول نامبرده تصمیم گیری کنند.
موضوع پیشنهادی تحقیق مشاوره :
| بررسی تاثیر مشاوره و روان درمانگری گروه با رویکرد متمرکز بر راه حل بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان |