دانلود مبانی نظری پایان نامه درباره اختلال اضطراب وجودی یا فوبیای اجتماعی

افراد مبتلا به این اختلال در صحبت با افراد، ملاقات با افراد جدید و شرکت در اجتماعات مشکل دارند. آنها می ترسند که توسط دیگران مورد قضاوت یا بررسی قرار بگیرند. آنها ممکن است درک کنند که ترس هایشان غیرمنطقی یا غیرمنطقی است، اما در غلبه بر آنها ناتوان هستند.

اضطراب اجتماعی با کمرویی متفاوت است. کمرویی معمولا کوتاه مدت است و زندگی فرد را مختل نمی کند. اضطراب اجتماعی پایدار و ناتوان کننده است. می تواند بر توانایی فرد در موارد زیر تأثیر بگذارد:

کار
حضور در مدرسه
ایجاد روابط نزدیک با افراد خارج از خانواده خود
طبق گزارش انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) تقریباً 15 میلیون بزرگسال آمریکایی دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند. علائم این اختلال ممکن است در حدود 13 سالگی شروع شود.
علائم اختلال اضطراب اجتماعی
تعامل اجتماعی ممکن است علائم فیزیکی زیر را ایجاد کند:

خجالت زدگی
حالت تهوع
تعریق بیش از حد
لرزیدن یا لرزش
مشکل در صحبت کردن
سرگیجه یا سبکی سر
ضربان قلب سریع
علائم روانشناختی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نگرانی شدید در مورد موقعیت های اجتماعی
روزها یا هفته ها قبل از یک رویداد نگران باشید
اجتناب از موقعیت های اجتماعی یا تلاش برای ترکیب شدن در پس زمینه در صورت لزوم
نگرانی در مورد شرمساری خود در یک موقعیت اجتماعی
نگران باشید که دیگران متوجه استرس یا عصبی بودن شما شوند
نیاز به الکل برای مواجهه با یک موقعیت اجتماعی
از دست دادن مدرسه یا کار به دلیل اضطراب
طبیعی است که گاهی اوقات احساس اضطراب کنید. با این حال، هنگامی که شما فوبیای اجتماعی دارید، دائماً از قضاوت شدن توسط دیگران یا تحقیر شدن در مقابل آنها ترس دارید. شما می توانید از همه موقعیت های اجتماعی اجتناب کنید، از جمله:

سوال پرسیدن
مصاحبه های شغلی
خريد كردن
استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی
صحبت کردن با تلفن
خوردن در ملاء عام
علائم اضطراب اجتماعی ممکن است در همه موقعیت ها رخ ندهد. شما می توانید اضطراب محدود یا انتخابی داشته باشید. به عنوان مثال، علائم ممکن است تنها زمانی رخ دهد که شما در مقابل مردم غذا می خورید یا با غریبه ها صحبت می کنید. اگر حالت شدید داشته باشید، علائم می تواند در همه محیط های اجتماعی رخ دهد.
چه چیزی باعث اختلال اضطراب اجتماعی می شود؟
علت دقیق فوبیای اجتماعی ناشناخته است. با این حال، تحقیقات کنونی از این ایده حمایت می‌کند که ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیک ایجاد می‌شود. تجربیات منفی نیز ممکن است به این اختلال کمک کند، از جمله:

قلدری
درگیری خانوادگی
سوء استفاده جنسی
ناهنجاری های فیزیکی مانند عدم تعادل سروتونین ممکن است به این وضعیت کمک کند. سروتونین یک ماده شیمیایی در مغز است که به تنظیم خلق و خو کمک می کند. آمیگدال بیش فعال (ساختاری در مغز که واکنش ترس و احساسات یا افکار اضطرابی را کنترل می کند) نیز ممکن است باعث این اختلالات شود.

اختلالات اضطرابی می تواند در خانواده ها ایجاد شود. با این حال، محققان مطمئن نیستند که آیا آنها واقعاً با عوامل ژنتیکی مرتبط هستند یا خیر. برای مثال، ممکن است کودکی با یادگیری رفتار یکی از والدین خود که دارای اختلال اضطرابی است دچار اختلال اضطرابی شود. کودکان همچنین می توانند در نتیجه بزرگ شدن در محیط های کنترل کننده یا محافظت بیش از حد دچار اختلالات اضطرابی شوند.

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی
هیچ آزمایش پزشکی برای بررسی اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما فوبیای اجتماعی را از توضیحات علائم شما تشخیص می دهد. آنها همچنین می توانند پس از بررسی الگوهای رفتاری خاص، فوبیای اجتماعی را تشخیص دهند.

در طول قرار ملاقات، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما می خواهد که علائم خود را توضیح دهید. آنها همچنین از شما می خواهند در مورد موقعیت هایی که باعث علائم شما می شوند صحبت کنید. معیارهای اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

ترس دائمی از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از تحقیر یا خجالت
احساس اضطراب یا وحشت قبل از یک تعامل اجتماعی
درک اینکه ترس های شما غیر منطقی هستند
اضطرابی که زندگی روزمره را مختل می کند

درمان اختلال اضطراب اجتماعی
انواع مختلفی از درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی در دسترس است. نتایج درمان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد فقط به یک نوع درمان نیاز دارند. با این حال، دیگران ممکن است به بیش از یک نیاز داشته باشند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شما را برای درمان به یک ارائه دهنده سلامت روان ارجاع دهد. گاهی اوقات، ارائه دهندگان مراقبت های اولیه ممکن است دارو را برای درمان علائم پیشنهاد کنند.
گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری
این درمان به شما کمک می کند تا یاد بگیرید چگونه اضطراب را از طریق آرامش و تنفس کنترل کنید و چگونه افکار منفی را با افکار مثبت جایگزین کنید.
درمان از طریق مواجهه
این نوع درمان به شما کمک می کند به جای اجتناب از آنها، به تدریج با موقعیت های اجتماعی روبرو شوید.
گروه درمانی
این درمان به شما کمک می کند تا مهارت ها و تکنیک های اجتماعی برای تعامل با افراد در محیط های اجتماعی را بیاموزید. شرکت در گروه درمانی با دیگرانی که ترس های مشابهی دارند ممکن است باعث شود کمتر احساس تنهایی کنید. این به شما فرصتی می دهد تا مهارت های جدید خود را از طریق نقش آفرینی تمرین کنید.

درمان های خانگی عبارتند از:

اجتناب از کافئین
غذاهایی مانند قهوه، شکلات و نوشابه محرک هستند و ممکن است باعث افزایش اضطراب شوند.

خواب زیاد
داشتن حداقل هشت ساعت خواب در شب توصیه می شود. کمبود خواب می تواند اضطراب را افزایش دهد و علائم فوبیای اجتماعی را بدتر کند.

اگر وضعیت شما با درمان و تغییر سبک زندگی بهبود نیابد، ممکن است پزشک شما داروهایی را برای درمان اضطراب و افسردگی تجویز کند. این داروها اختلال اضطراب اجتماعی را درمان نمی کنند. با این حال، آنها می توانند علائم شما را بهبود بخشند و به عملکرد شما در زندگی روزمره کمک کنند. ممکن است تا سه ماه طول بکشد تا دارو علائم شما را بهبود بخشد.

داروهای تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از Paxil، Zoloft و Effexor XR. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شما را با دوز کم دارو شروع کند و به تدریج نسخه شما را افزایش دهد تا از عوارض جانبی جلوگیری شود.

عوارض جانبی رایج این داروها عبارتند از:

بی خوابی (بی خوابی)
افزایش وزن
ناراحتی معده
کمبود میل جنسی
با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد مزایا و خطرات صحبت کنید تا تصمیم بگیرید کدام درمان برای شما مناسب است.

چشم انداز اختلال اضطراب اجتماعی
طبق ADAA، حدود 36 درصد از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی تا زمانی که حداقل 10 سال علائم را نداشته باشند، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت نمی کنند.

افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی ممکن است برای مقابله با اضطراب ناشی از تعامل اجتماعی به مواد مخدر و الکل اعتماد کنند. اگر فوبیای اجتماعی درمان نشود، می تواند منجر به سایر رفتارهای پرخطر شود، از جمله:

مصرف الکل و مواد مخدر
تنهایی
افکار خودکشی
چشم انداز اضطراب اجتماعی با درمان خوب است. درمان، تغییرات سبک زندگی و دارو می تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا با اضطراب و عملکرد خود در موقعیت های اجتماعی کنار بیایند.

لزومی ندارد که فوبیای اجتماعی زندگی شما را کنترل کند. اگرچه ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد، روان‌درمانی و/یا دارو می‌تواند به شما کمک کند تا در موقعیت‌های اجتماعی آرام‌تر و مطمئن‌تر شوید.

ترس های خود را تحت کنترل داشته باشید:

شناسایی محرک هایی که باعث می شود شما احساس عصبی یا کنترل خارج از کنترل کنید
تمرین تکنیک های آرامش و تنفس
داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید