ارائه درمان قبل از این زمان، در مرحله استرس حاد توصیه نمی شود، چون اکثر موارد استرس آسیب یا سانحه زا، خود به خود بهبود می یابند.
در حال حاضر ما نمیدانیم که آیا اجرای درمان فراشناختی در مرحله استرس حاد، می تواند فرایند بهبودی در افراد مستعد اختلال استرس پس از آسیب یا سانحه را نیرومند سازد یا نه.
با توجه به این که مداخلات ارائه شده در این مرحله ممکن است خطر بروز اختلال را افزایش دهند، توصیه می شود با احتیاط عمل شود.
برای مثال، شواهد پژوهشی نشان می دهند که بازگویی واقعه بحرانی بلافاصله پس از وقوع حادثه آسیب یا سانحه زا، میتواند حال افراد را بدتر کند (برای مثال، بیسون ، جنکینزا ، الکساندر و بنیستر مدل فراشناختی اختلال استرس پس از آسیب یا سانحه بر این اصل استوار است که اکثر افراد از ظرفیت انطباق با حوادث آسیب یا سانحه زا و تکان دهنده برخوردارند و دچار مشکلات طولانی مدت نمی شوند.
بااینحال، فعال شدن سندرم شناختی - توجهی (CAS) در اثر استرس، احتمال بروز علائم پایدار را افزایش میدهد.
واقعیت این است که برخی مداخلات ارائه شده بلافاصله پس از مواجهه با رویدادهای آسیب زا، پردازش مفهومی را افزایش می دهند و ناخواسته فرایندهایی شبیه سندرم شناختی - توجهی را نیرومند می سازند و در نتیجه احتمال واکنش های استرس غیرعادی را در برخی افراد افزایش میدهند.