همانندسازی به معنای الگو قرار دادن دیگران ( شبیه سازی خود با دیگران بطور ناخودآگاه) و افزایش احساس ارزشمندی در همانند سازی با شخصیتهای برجسته و نامدار.
از نظر شاملو همانندسازی عبارت است از: درونی ساختن معیارها، ارزشها، و خصوصیات بیرونی .
در همانندسازی مختصات بیرونی را به خود نسبت می دهیم و با کسی که این خصوصیات را از او گرفته ایم همانند سازی می کنیم و خود را از نظر روانی به او منسوب می دانیم.
شاید یکی از مواردی که اغلب به طرز چشمگیری در هنرمندان (شاعران) تازه کار و جوان به چشم می خورد کپی برداری همه جانبه از افرادی است که به عنوان الگو پذیرفته اند.
به اعتقاد هال: " هرگاه شخصی کاملاً با دیگری همانندی پیدا کند شبیه آن شخص خواهد شد.
تمایل تقلید و اقتدا به دیگران در قالب ریزی شخصیت عامل مهمی به شمار می رود.
این مکانیسم در شکل گیری هویت کودکان ۳ تا ۶ ساله نقش بسزایی دارد.
همانندی کودکان با قهرمانان ورزشی، رهبران سیاسی مطرح و دانشمندان، نمونه بارز کاربرد این مکانیسم است.
این نوع همانندسازی ، از مشابه سازی در ساختار پوشش ظاهری، عادات شخص برگزیده، ژست هایش، تکیه کلامهایش و از همه مهمتر( اگر واقعاً استعدادی باشد) محصول هنری شخص برگزیده را در بر می گیرد.
انسان در سنین پایین و نهایتا در نوجوانی در پی کسب هویت است (هرچند این عمل تا پایان عمر ادامه دارد) و بنا بر مقتضیات و ویژگیهای شخصی اش سعی می کند برای خویشتن معنایی بیابد.
روزنهان و سلیگمن دراین باره می گویند: "افراد با کسانی همانند سازی می کنند که دارای قدرت و مقام هستند، و می کوشند بسیاری از کارهای کسانی را که با آنها همانندسازی کرده اند انجام دهند.