محققان یک تعریف عملیاتی از ذهن آگاهی ارائه نموده اند که شامل دو مؤلفه اصلی است:
(۱) کنترل توجه به گونهای که توجه بر تجربه فوری و بیدرنگ متمرکز شود و در نتیجه امکان بازشناسی رویدادهای ذهنی جاری افزایش یابد،
(۲) اتخاذ جهت گیری کنجکاوی، گشودگی و پذیرش نسبت به تجربه های جاری خود. مؤلفه اول، یک ویژگی ذهن آگاهی گسلیده است و بر آگاهی فراشناختی بیشتر دلالت میکند.
با این حال، این تعریف شامل جداسازی ادراک خویشتن از رویدادهای درونی، آن گونه که در ذهن آگاهی گسلیده مطرح است، نیست.
مؤلفه دوم، از ذهن اگاهی گسلیده فاصله می گیرد و به معرفی مفهوم کنجکاوی و پذیرش می پردازد.
روشن نیست که این حالتها چگونه اجرا می شوند، ولی احتمالاً مستلزم درگیر شدن فعالانه با افکار هستند که از خصوصیات ذهن آگاهی گسلیده محسوب نمی شود.
ذهن آگاهی به عنوان اصطلاحی که با مراقبه بودائی یکسان پنداشته میشود، اهمیت خاصی پیدا کرده است .
ذهن آگاهی گسلیده شباهت هایی با مفاهیم ذهن آگاهی برگرفته از تمرینهای مراقبه دارد، ولی تفاوتهایی نیز با این رویکردها دارد.