متمرکز کردن مجدد توجه بر موقعیت (SAR)، یک تکنیک تغییر توجه است که در درمان فراشناختی مورد استفاده قرار می گیرد و از لحاظ هدف و ماهیت با تکنیک آموزش توجه (ATT) متفاوت است.
تکنیک متمرکز کردن مجدد توجه بر موقعیت، به جای بازآموزی کنترل اجرایی او متوقف کردن پردازش مداوم، به منظور افزایش و تقویت پردازش اطلاعات مغایر با باورهای ناکارآمد بیمار (برای مثال در درمان ترس اجتماعی)، یا برای خنثی کردن پایش تهدید خارجی در مراحل پایانی درمان اختلال این تکنیک در موقعیتهای استرس زا یا مشکل ساز، به عنوان روشی برای پیکربندی پردازش به شیوهای که برای ایجاد و توسعه ارزیابی ها و باورهای انطباقی سودمند است، به کار برده می شود.
تکنیک متمرکز کردن مجدد توجه بر موقعیت، نوعی راهبرد مقابله ای برای سرکوب هیجان یا رفع تهدید نیست، بلکه روشی برای متوقف کردن الگوهای مضر توجه است که موجب تداوم احساس تهدید غیرواقع بینانه می شوند و همچنین روشی برای افزایش جریان اطلاعات تازه به در درمان اختلال استرس پس آسیب (ولز و دسامبی ،پاپاجورجیو s ولز ،ولز s این تکنیک در درمان اختلال اضطراب اجتماعی (کلارک ب) به کار گرفته شده است.
از تکنیک متمرکز کردن مجدد توجه بر موقعیت میتوان برای ایجاد تغییر در باورها استفاده کرد، همچنین می توان این تکنیک را با آزمایشهای رفتاری تلفیق نمود.
برای مثال، افراد دچار ترس اجتماعی اغلب بر این باور هستند که همه به آنها نگاه می کنند.
هرچند آنها ادعا می کنند که کاملا از این توجه آگاه هستند، اما آگاهی آنها نه از نگاه کردن به دیگران، بلکه از حس خودآگاهی شان ناشی می شود (توجه: الگوی پردازشی فرد قادر به کشف حقیقت نیست، به همین دلیل باید تغییر داده شود).