سندرم شناختی - توجهی شامل نوعی سبک تفکر در جامانده (تکرارشونده) به صورت نگرانی یا نشخوار فکری متمرکز بر تهدید و رفتارهای مقابلهای ناسازگارانه (مانند سرکوب فکر، اجتناب، مصرف مواد) است.
این سبک پیامدهایی دارد که به حفظ و تداوم هیجان ها و تقویت افکار منفی منجر می شود.
به طور کلی، سندرم شناختی - توجهی موجب تداوم احساس تهدید در فرد می شود.
نمونه ای از اثرات سندرم شناختی - توجهی را می توان در شکل گیری اختلال وحشتزدگی مشاهده کرد.
حملات وحشتزدگی خودانگیخته بسیار رایج است و برای بسیاری از افراد، زمانی در دوره های خاصی از زندگیشان رخ می دهد.
با این حال، نگرانی دربارهی حملات بعدی (که بخشی از سندرم شناختی - توجهی است) موجب طولانی شدن اضطراب شده و پایش و بازبینی احساس های بدنی (که باز بخشی از سندرم شناختی - توجهی است) در موقعیتهای برانگیزاننده (احساس های بدنی مزاحم) را در حملات بعدی افزایش میدهد؛ بنابراین فردی که مستعد فعال سازی این الگوی پاسخ دهی شناختی - توجهی است، بیشتر احتمال دارد که برانگیختگی اضطرابی مداوم و پایداری را تجربه کند و دچار حملات وحشتزدگی مکرر شود.
این الگو از شکل گیری باورهای خاص درباره پیامدهای غیرقابل کنترل و آسیب زای اضطراب حمایت می کند.