سرکوبی (repression) سرکوبی، که گاهی از آن به عنوان واپسزنی نیز یاد می شود، نخستین و گسترده ترین مکانیسمی است که مورد استفاده قرار میگیرد.
در این مکانیسم فرد میکوشد احساسات و انگیزههایی را که موجب رنجش او شده اند، به قلمرو ناخودآگاه منتقل کند، به طوری که گویی هرگز وجود نداشته است.
امیال و خاطرات سرکوب شده از دسترس آگاهی فرد خارج اند، و علیرغم تأثیراتی که بر رفتار و حالات فرد دارند، بدون تجزیه و تحلیل روانشناسی، از طرف وی قابل شناسایی نیستند.
از نگاه فروید، مکانیسم سرکوبی وسیله ای مناسب برای گریختن از برخی امیال دوران کودکی است، هر چند وی تصریح می کند امیال سرکوب شده همچون آتش زیر خاکستری هستند که رفتار فرد خواه ناخواه از آنها تاثیر خواهد گرفت.
در نهایت می توان چنین گفت که سرکوب نوعی خود سانسوری و فرار از واقعیت است.
طبق نظر فروید در حالت خواب تحریکات سرکوب شده، در رؤیاهای شخص متجلی می شوند.
یا وقتی که شخص تحت تاثیر مواد مخدر ویا الکل است، تحریکات سرکوب شده می توانند صحنه بسیار مناسبی برای ظهور به دست آورند.
نگهداری حالت سرکوب در زمانی که نهاد تحت تاثیر تعداد زیادی از تحریکات غیرقابل قبول قرار گرفته است، صرف انرژی بسیار زیادی را توسط خود ایجاب می کند که بدین ترتیب، انرژی جهت انجام سایر وظایف و اعمال مهم خود باقی نمی گذارد.
بنابراین، جای خوشبختی است که خود مکانیزم های دفاعی اضافی دیگری دارد که می تواند جهت کاهش یا منحرف کردن فشار تحریکات سرکوب شده به کار گیرد.