موضوع روانشناسی درباره بازی کودکان

گاهی در خانه به سراغ کتابخانه پدرش می رود و کتاب ها را زیر و رو می کند، گاهی اسباب بازیهای خود را در آتش میاندازد تا ببیند که آیا می سوزند یا نه و بدینسان، کنجکاوی خود را مانند یک دانشمند تشنه برای رسیدن به یک حقیقت تازه یا ابتکار جدید ادامه می دهد. خلاصه آن که کودک به محیطی نیازمند است که بتواند «خودش باشد»، جایی که بتواند بدود، صدا کند، خود را بالا بکشد، فریاد بزند، بشکند و بسازد. او همه امیال خود را با بازی ارضا می کند. کودک در خلال بازی، کارهایی انجام میدهد که به کسب مهارت و افزایش فهم منجر می شود، چنان که در یک سالگی، صداهای گوناگون همین که بزرگ می شود، از انداختن توپ، بالا رفتن از پله و نردبان و درخت و جستوخیز و حرکت لذت می برد و خوشحال می شود و بدین ترتیب، تجارب خود را افزایش می دهد و نیروی پا، بازو، انگشتان و به طور کلی توانمندیهای بدنی او پرورش مییابد. گاهی نیز دستهای خود را کثیف و لباس هایش را پاره می کند. این گونه فعالیتهای کودکان نباید موجب تأسف و ناراحتی بزرگسالان شود، زیرا این ها لازمهی رشد و تکامل در دوران کودکی و تنها راه کسب معلومات و مهارت ،راهنمایی خانواده s است.گاهی کودک، خود را به پدر و مادرش تشبیه می کند و به اصطلاح، نقش آنها را بازی می کند.

بر دوش برادر بزرگش سوار می شود یا بر دیوار می نویسد. در چنین مواقعی، معمولاً بزرگسالان او را سرزنش می کنند، لکن اگر انصاف دهیم، این بزرگترها هستند که باید مورد ملامت قرار گیرند، زیرا هرگاه کودک اسبی داشته باشد که بر آن سوار شود یا اگر تخته یا چیز دیگری باشد که بر روی آن بنویسد، در این صورت، بر دوش برادر ضعیفش سوار نمی شود یا در و دیوار را خراب نمی کند. اگر ما والدین، مربیان و معلمان شاد شویم از این که فرزندان و دانش آموزان ما ساکت و آرام باشند، حرکت نکنند، سخن نگویند و پوشاک و سر و صورتشان در تمام روز کنند و البته این امر شدنی نیست. کودکان سالم منحصراً به یک نوع فعالیت نمی پردازند، بلکه از فعالیتی به فعالیت دیگر متوجه می شوند. بنابراین، بر ما ضروری است که از نیروی قوی بازی برای آموزش کودکان استفاده کنیم، هرگز سعادت او را فدای راحتی و آسودگی خود نکنیم و شادی ایشان را، هر چند موجب ناراحتی ماست، راحتی و خوشی خود بدانیم. باید به این اصل توجه کنیم که هنگام بازی است که کودک با کمال آزادی حواس خود را به کار میاندازد و نیروی تفکر، ابداع و اختراع خود را پرورش میدهد. به طور خلاصه، کودک به وسیله بازی، همه استعدادهای خود را در میدان رفتارهای بشری به کار میاندازد (همان منبع).

موضوع روانشناسی درباره بازی کودکان :