روش، لازمه کار پژوهش است و هیج دانشی بدون روش قابل تصور نیست و اعتبار هر دانش، وابسته به روش است.
روش، مستلزم روش شناسی است. روش شناسی، دانشی است که روش ها را توصیف و تحلیل می کند و محدودیتها و امکانات پژوهش را نشان می دهد.
به زبان ساده روش، مجموعهای از کوششها و رفتارهای منظم و سازمان یافته علمی و متناسب با موضوع و هدف است که بر اساس ملاک ها و ضوابط خاصی فاصله بین آغاز و انجام هر فعالیت (از جمله پژوهش) را با معتبرترین، کم خطاترین و سریع ترین وجه طی می کند.
اگر پژوهش فرایندی است که از طریق آن می توان درباره ناشناخته ها به جست و جو پرداخت و شناخت لازم را کسب کرد، در این فرایند چگونگی گردآوری شواهد وداده ها وتبدیل آنها به یافته های قابل درک «روش شناسی» نامیده می شود.
این سؤال که «چگونه دادهها باید گردآوری شود و مورد تفسیر قرار گیرد، به طوری که ابهام حاصل از آنها به حداقل ممکن کاهش یابد؟» از موارد مهم پژوهش علمی است (سرمد، بازرگان و حجازی، ۱۳۷۹: ۲۲).
یک پژوهش علمی، زمانی می تواند دستاورد لازم را داشته که از روشی شناسی مناسبی برخوردار باشد.