بازی، تعاملی بین بازیگر و کارتهایی می باشد که تداعی کننده ذهنیات فرد باشد. کارتها معنی عینی ندارند؛ هر آنچه که هر بازیگر خودش می بیند معتبر است و نباید توسط دیگر بازیگران تفسیر شود. اولین نوع این بازی ها بود که توسط یک پرفسور کانادایی بنام الی رامان او همسرش بوجود آمد. شامل دو دسته کارت است. یکی پوکر کارت (نوعی بازی) که تصاویری با اندازه های مختلف همراه با نقاشی آبرنگ است و مربوط به موقعیتهای روزمره می باشد؛ کارتهای دیگر اشکال بزرگی هستند که کلماتی در چهارگوشه آنها نوشته شده است. شرکت کنندگان با استفاده از کارتهای دسته اول و دوم یک مجموعه را برای بیان دیدگاه ها و ابراز احساسات خود درست می کنند و زمانی که یک دسته برای این کار کافی نباشد دسته یا ترکیب دیگری انتخاب می شود. در یک گروه از دختران ۱۳ ساله، مشکلات مربوط ترک شدن روندا از مادرش در بازی کارت به میان کشیده شد. وی ابتدا تصویری را انتخاب کرد که در ان مادری بچهای را بغل کرده بود و چهارگوش کارت را کلمه مادر احاطه کرده بود و گفت احتمالاً زمانی که کم سن و سال بوده مادرش او را خیلی دوست داشته است. مشاور او را تشویق کرد که مجموعه ی دیگری که بیانگر رابطه کنونی او با مادرش است را انتخاب کند. روندا تصویری را انتخاب کرد که در آن گروهی از افراد مشغول صحبت کردن با یکدیگر بودند، در حالی که یک نفر جدا از آنها ایستاده بود و در چهارگوش کارت را کلمه غریبه ها نوشته شده بود و گفت: «مادرم در حال حاضر به غریبه ها علاقمند است، و اصلاً به من توجهی ندارد.» سپس مشاور از وی خواست که مجموعهای دیگری از کارتها را به نحوی مرتب کند که وضعیت فعلی او را آنچنان که دوست دارد نشان دهد. روندا این بار کارتی را انتخاب کرد که در آن دو زن نزدیک هدف نشسته بودند و چهار گوش آن را کلمه صحبت کردن احاطه کرده بود و گفت: «من دوست دارم در مورد اتفاقاتی که برایم افتاده است صحبت کنم، اما هیچ وقت کسی در کنار من نیست.» کار روندا فوق العاده بود و باعث شد که دیگر اعضای گروه از طریق کارتها درباره مسائل خانوادگی شان صحبت کنند. بحث کلی گروه بر نحوه ارتباط برقرار کردن با والدینشان متمرکز شد. در جلسه بعد، روندا گزارش کرد که با مادرش صحبت کرده است و وی احساسات او پذیرفته و قول داده که این وضعیت را تغییر دهد. همچنین دختران دیگر نیز راهبرد ارتباطی مؤثری را با والدین شان بکار بردند. به نظر می رسید که کارتها ماشه چکان فوق العاده برای بیان عواطف، مشکلات و یافتن مکانیزمهای سازشی جایگزین بودند. کارتها مستقیماً درونیات و عواطف را مورد هدف قرار می دهند، میانبرهای درک عقلانی هستند. این کارتها ابزار یا کیفیتی هستند که به افراد اجازه می دهند احساسی و مسایلی را که به شیوه های معمول نمیتوانند بیان کنند، ابراز دارند . مجموعه بعدی کارتها برای کار در گروه درمانی وجود دارند که به ساگا (SAGA) معروفند. موضوعات موجود در این مجموعه، مفاهیمی از افسانه ها و داستان های مشهور دنیا هستند. این تصاویر مربوط به داستان های افسانهای هستند که فراتر از زندگی فرد بوده و مربوط به تجارب جمعی می باشند» . آنان چهار عنصر (زمین، آب، آتش و هوا)، حیوانات، نگاره مرگ و زندگی و اشخاص ازلی (مثلا، مرد عاقل، زن عاقل، ملکه، شاه) را شامل می شوند. هر عضو به طور تصادفی کارتی را به نوبت بیرون می آورد و اولین تداعی که با دیدن آن کارت به ذهن خطور می کند بیان می دارد. در یک موقعیت گروهی از کارتها می توان برای ساخت یک داستان استفاده کرد. این کار به اعضا کمک می کند که با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و همبستگی گروهی افزایش یابد. به علاوه هراندازه که در داستان گروهی شرکت می کنند و به میزانی که با یکدیگر همکاری دارند، بازخوردی برای هم فراهم می نمایند. در زیر شرحی از یک فرایند گروه که با کارتهای ساگا شروع گردیده، آورده می شود.
موضوع پیشنهادی تحقیق روانشناسی :
بررسی اثربخشی کارتهای درمانی بر سازگاری اجتماعی و کنترل عواطف دانش آموزان دختر