پژوهش های کیفی، بر رویکرد استقرایی و جزئی نگرا استوار است .
بر خلاف روش های کمی که بر رویکرد قیاسی و تمام نگری استوار است و مفاهیم نهفته در داده ها استخراج می شود، در روشهای کمی، ماهیت حقیقت از طریق آزمون فرضیه های از پیش تعیین شده و ساختار یافتها ، مشخص می شود.
در روش های کیفی، ماهیت حقیقت را از طریق کنکاش آن در جهان واقعی ظاهر می سازد و جهان مرکب از واقعیتهای چند گانه است و البته مقصود تفکیک صریح و قاطع روش های کمی از کیفی نیست.
این دو روش، بیش از آنکه در عرض یکدیگر باشند، در طول قرار میگیرند.
هریک ویژگیهای خاص خود را دارد و در شرایط و موقعیت هایی کاربرد دارد.
در نتیجه طرد روش کمی و پذیرش تام و تمام روش های کیفی، آسیب زا است.
به منظور عدم اطاله نوشتار، از بیان مبسوط ماهیت این نوع پژوهش صرف نظر می شود و به منظور شناخت دقیق تر، در مقالات دیگر این سایت تنها به مقایسه پژوهشها با رویکرد کمی و کیفی پرداخته می شود.